Makijaż to jeden z podstawowych elementów kobiecej tożsamości, obok malowania paznokci, kobiecych fryzur, delikatnych ubrań, seksownej bielizny, kokieteryjnego sposobu poruszania się, głębokiego spojrzenia w oczy, tajemniczego wypowiadania się oraz wielu zabiegów pielęgnacyjno-upiększająco-odmładzających. Są panie, które w tym kobiecym świecie zanurzone są głęboko oraz takie, które poruszają się w nim mniej sprawnie lub jest im on całkowicie obcy. Na co dzień rzadko zastanawiamy się nad tym, która kobieta jest bardziej kobieca, a która mniej. Makijaż lub jego brak jest w pewnym sensie symptomem kobiecości, który na co dzień nieświadomie dostrzegamy. Są panie, które stosują makijaż z upodobaniem, rozmachem, czasem się w nim zatracając oraz są panie, które wykluczyły makijaż ze swojego życia. Ich twarz nie zna pudru, ustom obca jest szminka, a rzęsom mascara. Dlaczego tak jest? Co kieruje wyborem tych kobiet? Zacznę od tego, że nie zawsze jest to wybór, choć wydawać by się mogło, że jest. Kobiety, które się nie malują można podzielić na cztery grupy:
- Orędowniczki prawdy, szczere do bólu
- Naturalistki, zwolenniczki harmonii
- Kobiety niejawne, czyli z nieodkrytą lub ukrytą kobiecością
- Kobiety o męskiej duszy.